Welkom / Werk / Tekst / Links / Publicaties / Contact

Opening tentoonstelling 'BARGEMON' door Auke de Vries:

Kent u ze, dames en heren, misschien bent u het zelf. U komt ze vast wel tegen, mensen die al heel lang bij elkaar zijn. Dagelijks in elkaars nabijheid en niet uitgepraat raken. Vertellen wat je ziet, denkt, droomt. Soms heb ik het gevoel dat ik op een holletje naar huis moet -bij wijze van spreken- Het vertellen en luisteren gaat verder, niets bijzonders, triviaal, onbeduidend misschien, maar kan niet gemist worden.
En dan de verschillen van mening, opvatting, standpunt. Maar één thema stond nooit er discussie: Bargemon. Titel van deze tentoonstelling. De naam van het oord waar wij onze vakantie doorbrengen. De plek waar al deze werken zijn ontstaan in de laatste twee jaar.
Al 15 jaar deze bedevaart naar de zon. Alweer? Is dat niet saai? wordt soms gevraagd. Gelukkig wel denk ik dan. Maar er is wel iets wonderlijks aan de hand. Al 15 jaar op deze plek, en dan ineens is Marijke zo gefascineerd door het landschap dat ze het wil schilderen. Hoe gaat zoiets? Is dat zo ineens. Wat zag je dan al die voorgaande jaren? Waar was je. De vraag is interessant genoeg. Wat zie je allemaal als je NIET kijkt. Wat zie je NIET als je WEL kijkt? Waarneming is complex. Wij reden onlangs langs een bushalte-huisje, Marijke zegt 'zie je dat? - de kleuren van die man z'n jack zijn gelijk aan de kleuren van het affiche waar hij voor staat. Niet gezien. Toch noemde ik de kleuren. Iets niet gezien en toch in je herinnering. Opmerkelijk is ook het verschil in onderwerp. Diegene die het werk van Marijke kennen weten dat de aandacht voornamelijk binnen ligt. Binnenshuis. Ik neem u in gedachten dan ook even mee naar onze woning. Vele kamers, veel verschillende activiteiten. 'Een groot huis is een kleine stad' zei Aldo van Eyck de architect. Een mooi beeld. Iemands interieur dat is zijn universum. Zijn foudraal. Daar laat hij zijn sporen na, en daaraan is hij te herkennen. Sporen kan je nagaan. Hier ontstond de detectieve roman. Sporen veelal gevormd door de dingen, dingen voor betekenis. Roerloos vaak. Dit is het onderwerp van Marijke wat wij kennen. Met een veldezel trekt ze door het huis, zoals de impressionisten deden, maar dan binnen. Je ziet dat iemand een eigen klimaat rondom zichzelf tot stand brengt. Niet zo bewust, meer zoals een boom wortels heeft, die zie je ook niet. Maar o zo belangrijk. Schrijfer/dichter Josef Brodsky zegt over de dingen dat de liefde voor de dingen puur is, compleet. Want, zegt hij, de dingen vragen niets terug. Ik zie Marijke hier heel bedachtzaam mee omgaan.
Maar dan naar buiten. Niet te vergelijken. Hier geen stilstand. Een landschap maakt steeds veranderingen door. En hoe. Alleen op het heetst van de dag van de zuidelijke middag lijkt het alsof alles stilstaat. Maar de ochtend is anders dan de middag. Een warme nazomeravond of een winterochtend. De lente, de herfst, de zon. Een landschap kan ontspannen of gespannen zijn en dit alles speelt zich af in de ruimte, de ruimte van de wereld.
Na de hitte van het middaguur volgen de veranderingen elkaar snel op. Er komt weer schaduw, de onwaarschijnlijke luchten. De soms haast onnatuurlijkheid van de natuur. JE komt handen te kort, wil je dit schilderen. Bedachtzaamheid is er niet bij. En dan die rare techniek. Dat water wat maar alle kanten uitschiet. Je redt het gewoon niet. Maar er is tijdens dat schilderen, hoe kort ook, een grote verbondenheid met alles om je heen. Die introverte binnenwereld die ik u geschetst heb en het uitbundige buiten treffen elkaar in deze persoon, schilder, en nemen vooralsnog beleefd de hoed af voor elkaar. Of het op den duur tot vermenging komt valt nog te bezien.
Ja, wij hebben ernstig nagedacht over een heuse openeur voor deze tentoonstelling. Dat heeft iets spannends, iemand die de kunstenaar omzichtig besluipt om achter de herkomst van het werk te komen. Nog een optie was, vriend, dorpeling , Bargemon-kenner Peter Flaman in te vliegen. Maar ja, alleen bij totale uitverkoop hier hadden wij ons die luxe kunnen permiteren. Hij loopt hier rond, toch, gewoon omdat hij een liefhebber is. Na ampel beraad zei Marijke: jij moet het doen, jij was erbij. En ik keek ernaar, en dit is wat ik zag.